Basenji od innych ras różni się nie tylko "nieco skromnym", acz pięknym wyglądem, lecz przede wszystkim cechami charakteru. Nie ma innej rasy, która posiadałaby tak barwną paletę zachowań i niezależną osobowość. Choć obecnie traktowane są jako psy do towarzystwa, to w żaden sposób nie kwalifikują się na psy-kanapowce. Mimo tego że od chwili, gdy basenji trafił z Afryki na Stary Kontynent, minęło już sporo czasu, to jednak niezmiennie jest to pies o prawdziwie pierwotnym instynkcie. Ogromny temperament, samodzielność i niezależność, powiązane z niezwykłą inteligencją, to główne cechy charakteru basenji. Zachowuje on dystans do otaczającej go rzeczywistości, niechętnie się podporządkowuje, przez co często uznawany jest przez laików za psa upartego i wręcz głupiego. Prawda jest jednak taka, iż osobnik tej rasy sam potrafi ocenić sytuację w jakiej się znajduje i często weryfikuje nasze polecenia, ignorując te, które z jego punktu widzenia są bezsensowne i nie przyniosą żadnej korzyści, prócz ulotnego zadowolenia właściciela. Takie zachowanie zazwyczaj jest dla jego pana irytujące, ale trudno... taki jest basenji. Nie należy więc oczekiwać od tego psa uległości czy karności, wszelkie szkolenia wykraczające poza podstawy posłuszeństwa w większości przypadków nie przyniosą oczekiwanych rezultatów. Poza tym basenji jest wesołym, ciekawskim i ruchliwym psem, o kociej naturze, która ujawnia się także w jego zachowaniu np. często przyjmuje kocią pozycję leżąc ze skrzyżowanymi łapami i jeśli to możliwe zajmuje jak najwyższe miejsce, aby powiększyć pole obserwacji. Bystrość i przebiegłość tych czworonogów zauważyć można także w ich spojrzeniu - tajemniczym i przenikliwym. W chwilach zainteresowania i wzmożonej uwagi marszczy czoło i z ciekawością przechyla głowę na boki. Ogólnie tworzy to obraz psa, z którego emanuje inteligencja i pewność siebie. O owej pewności siebie nie wolno zapominać w trakcie spacerów z basenji, gdyż jako nieustraszony Afrykańczyk nie boi się on ruchu ulicznego i nigdy nie przyjdzie mu do głowy, że nadjeżdżający samochód może być niebezpieczny. Podobnie jest z obcymi psami, którym typowy basenji nigdy nie schodzi z drogi, a dorosły samiec o mocnym charakterze wręcz atakuje wszelkie nieznane mu czworonogi. Z tego powodu basenji powinien być wyprowadzany na spacery wyłącznie na smyczy. Niestety, wspomniany wcześniej instynkt łowiecki nie pozwala także na spokojny spacer z potomkiem psów schensi po łące lub w lesie.
Mimo nieograniczonej samodzielności tego psa niezwykle mocno przywiązuje się on do właścicieli. Lubi także dzieci, choć nieustannie traktuje je lekceważąco, jakby "z góry" - nie przyjdzie mu jednak do głowy użycie zębów w trakcie zabawy z małym człowiekiem. Basenji przepada za towarzystwem ludzi i nawet wobec obcych nie bywa agresywny. Sam jednak, podobnie jak koty, wybiera czas kiedy ma ochotę na głaskanie i czułości.
Psy tej pierwotnej rasy nie lubią samotności i pozostawione na dłużej same w domu miewają niszczycielskie skłonności. Sposobem na to jest przyzwyczajenie młodego psa do przebywania, w chwilach naszej nieobecności, w klatce. Choć na początku trudno jest mu pogodzić się z takim ograniczeniem wolności, to jednak z czasem klatka staje się dla niego miejscem pełnego azylu i mając ochotę na chwilę spokoju sam się do niej chowa. Ważne jest, aby pamiętać o potrzebie ruchu u basenji, więc każde przebywanie w zamknięciu należy mu wynagrodzić jak największą porcją zabaw i spacerów.
Basenji przebywające w grupie szybko ustalają między sobą hierarchię i niestety bywa tak, że jeśli do stada trafią dwa samce o mocnych osobowościach, to prędzej czy później dochodzi pomiędzy nimi do walki - często "na śmierć i życie". W takich przypadkach nieuniknione jest odseparowanie psów od siebie i praktycznie dożywotnie pilnowanie, aby psy nie miały okazji do ponownej konfrontacji. Nie zawsze istnieją warunki do prowadzenia takiej hodowli, należy więc odradzić pomysł posiadania dwóch samców. Problem ten nie istnieje, gdy w hodowli nie ma suk, o które walczą psy. Często zdarzają się walki pomiędzy sukami lub psem i suką, jednak nie są one tak zajadłe i zazwyczaj kończą się bardzo szybko porównaniem siły i ustaleniem hierarchii. Istnieje jedna bardzo ważna zależność, która wpływa na charakter basenji. Otóż zupełnie inaczej może zachowywać się pies hodowany pojedynczo od psów żyjących w grupie. Osobnik bez stałego kontaktu z innymi przedstawicielami rasy jest o wiele bardziej posłuszny i karny. Najczęściej takie psy są przyjacielskie w stosunku do innych zwierząt, potrafią bez oporów nauczyć się przychodzenia "do nogi" na spacerze i w większości są to psy układne, o zrównoważonym charakterze. Stado basenji zachowuje się tak jak nakazuje im to natura, żyją dla siebie i można odnieść wrażenie, że świetnie poradziły by sobie bez człowieka. Na szczęście przy odrobinie dobrej woli można znaleźć "złoty środek", czyli właściwe miejsce właściciela w grupie Afrykańczyków.
Pielęgnacja basenji ogranicza się do minimum. Jest to niezwykle czysta rasa, potrafiąca myć się jak kot. Swoją krótką sierść same szybko dopro wadzają do porządku, przy czym warto podkreślić, że psy te nie wydzielają żadnego zapachu.
Basenji nie jest psem dla początkującego kynologa. Wymaga odpowiedniego traktowania i zrozumienia. Najlepiej gdy trafia do zrównoważonego i odpowiedzialnego człowieka, który nie stroni od aktywnego wypoczynku. Jest to niewątpliwie trudny pies - jego mocna psychika i silna osobowość czasami dają się we znaki właścicielowi, poirytowanemu faktem, iż jego polecenia są nagminnie lekceważone przez czworonoga. Mimo to oryginalność i inteligencja tej rasy zapewniają wszystkim domownikom niezapomniane wrażenia każdego dnia, a jednocześnie dają gwarancję, że przyjaźń basenji to uczucie szczere i dozgonne.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz